5.5K Batch Run
Matagal tagal na rin akong hindi nagpopost. Pasensya na mahaba ito.
Sa mga taong hindi nakakaalam, ako ay aplikante ng dalawang organisasyon dito sa Unibersidad ng Pilipinas. Isa sa mga organisasyon na ito ay ang GRIP UP, ito ay isang sports climbing org na nakabase sa Power UP, Tandang Sora. Gusto ko maging miyembro ng org na ito sa kadahilanan na may interes ako sa ganitong klaseng isports.
Sunod naman ay ang UP Lakay Kalikasan Mountaineers, mountaineering org ito at ano pa ba ang mga dapat namin gawin sa organisasyon na ito? Siyempre, umakyat ng bundok. Sumali ako sa org na ito dahil gusto kong maging isa sa kalikasan.
Maliban pa sa mga rason sa itaas kung bakit ako suma-sali sa dalawang organisasyon na ito, gusto ko maging malusog ang aking katawan. Ang GRIP UP ay nangangailangan ng malakas na pang-itaas na katawan dahil kinakailangan mabuhat mo ang iyong buong katawan gamit lamang ang iyong mga kamay. Ang UP Lakay Kalikasan Mountaineers naman ay meron mga batch runs na umaabot sa 12.5K. Ito ay para naman sa pangibabang parte ng aking katawan. Ipagsama ang dalawang organisasyon na ito buong katawan na ang aking napapalusog.
Nais kong ikwento ay ang aming unang batch run namin sa UP Lakay Kalikasan Mountaineers.
Naiplano namin ito noong ika-26 ng Enero taon 2006 sa oras na alas-otso ng gabi. Sa tingin ko nagrereklamo ang mga miyembro sa ganitong oras dahil nga naman gabi na at wala na masyadong tao sa unibersidad at isa pa madilim sa aming mga daraanan.
Nagtipon-tipon kami sa tambayan ng Lakay sa may Vinson's Hall at dito nagstretch na kami para sa paghahanda ng takbo. Hinihintay namin si Jayrald dahil mayroon siyang klase hanggang alas-otso ng gabi, pero nagsimula ang klase niya ng mga bandang alas-syete kaya't matagal namin itong hinintay. Sa tagal namin sa paghihintay sa kanya, nainip na kami at sinimulan na namin ang pagtakbo.
Bago ko simulan ang kwento, pagpapakilala muna sa iba't ibang aplikante ng Lakay.
Josiah (Ako ito) - 4th year computer engineering student. Sabi nila matangkad, makulit at malakas ang topak. Assistant batch head ng grupo.
Mia - 1st year psychology student. Buddy niya ay ang presidente ng Lakay na si Ate Michy. Parehas sila ng ugali ng buddy niya, sobrang kukulit ng mga ito. Isa rin nga pala siyang soccer player at sa araw ng aming batch run meron siyang pilay. Siya rin nga pala ang batch head ng grupo namin dahil siya ay isang freshman at may patutunguhan pa ang buhay, kami kasi wala na.
Cat sexy - 3rd year family life and child development student. Mukha itong seryosong babae, pero mag-iingat ka rito, biglaan ang banat nito.
Kat sexy - 4th year chemical engineering student. Kakaiba itong babae na ito dahil kung malakas na ang topak ko, masmalakas pa yung sa kanya. Mahilig itong magjogging at kahit tapos na yung jogging gusto niya pa rin magjog.
Lendl - 3rd year electronics and communication engineering student. Malakas din ang banat nito. Maganda ang tandem nila sa susunod na aplikante.
Jayrald - graduating electronics and communication engineering student. Makulit at madalas makita ko kasama ni Lendl dahil parehas sila ng organisasyon. Makulit rin ito.
Gian - 3rd year psychology student. Malaking tao, medyo tahimik pero game rin siya sa biruan.
Zyra - graduate student, isa siyang teacher sa Fatima at malakas din ang topak, kaya nga naman naaaninag ko siyang tinotorture mga studyante niya. Siya ang treasurer namin, marami kasi pera ito, nagtatrabaho na. Nabasa ko rin sa papel na pinantakip niya sa kutsilyo na dala niya noong aming cookout na magaling siyang teacher at masaya daw itong magturo.
Laya - hanggang ngayon hindi ko pa rin alam kung ano ang course niya pero ang alam ko ay 4th year student siya sa UST. First impression ko, mataray, pero sa totoo mataray nga talaga siya, pero kahit ganon pa rin siya masaya siya kasama malakas din topak nito.
Reij - Isang beses ko pa lang nakikita siya, kaya't hindi ko pa alam kung paano kumilos at kung ano man ang mga nagagawa niya. Hindi siya kasama sa batch run naming ito.
Pababa pa lang kami galing tambayan para pumunta sa kung saan ang simula ng aming pagtakbo ng dumaan kami sa isang malumot na daan at nadulas si Gian. Kinabahan ako dahil hindi pa kami nagsisimula at may maiinjure na agad. Buti na lang at nakatayo siya at maayos pa siya.
Pagdating sa simula ng takbo. Naghanda na kami at wag daw namin kalimutan na ang pinakahuli na tao makalagpas sa dulo ay yun ang batch time namin at kailangan matakbo namin ang ruta na 5.5 kilometer ang haba ng hanggang 45 minuto lamang. Kung meron lumpagpas sa ganitong oras hindi kami papasa sa takbong ito.
Nagsimula na ang takbo, noong simula binagalan lang namin para naman maisa-ayos namin ang aming katawan para sa mabilis na takbo. Sama sama kami tumatakbo, at ng medyo malayo layo na kami, meron na akong napansin na hindi pala kami lahat ay ganon kalakas tumakbo kung kaya't kailangan alalayan namin ang bawat isa.
Meron isang parte sa aming pagtakbo ay sobrang dilim na hindi ko na makita ang tinatapakan ko. Kasi naman bakit sa ganitong oras pa kami tumakbo. Hirap na hirap ako at ayaw ko mapated baka magkainjury pa ako at hindi ko matapos ang takbo. Ginamit ko na talaga ang limang pangramdam ko sa kadiliman na ito ngunit kulang pa rin. Kaya naman tumakbo na lang ako na may matataas na hakbang para naman sigurado hindi ako madadapa. Kung sa nakikita lang ng mga kapwa ko aplikante ang aking ginagawa mukha talaga akong may sira ang ulo, pero buti na lang madilim at hindi nila ako nakikita.
May napansin akong naglalakad pero kaya pa naman nila humabol. Pero ng tumingin pa ako sa masmalayo, meron pala kaming naiiwan na kapwa aplikante, si Gian ito. Hindi pala siya madalas na tumatakbo at sa pagkakatingin ko sa kanya nahihirapan siyang tumakbo.
Unang lumapit sa kanya ay si Lendl, at inalalayan siya pero bumalik din ito sa mga nauuna. Ako naman ang sumunod na tumabi sa kanya at napagdesisyunan ko na wag na siyang iwan dahil kung siya rin lang naman ang mahuhuli at yung pinakahuli na oras ang kukunin masmabuti na alalayan siya kaysa naman sa magpasikat pa at masabi na malakas akong tumakbo.
Kasama nga rin pala namin dito si Kuya Renato, siya ay ang dakilang driver ni Gian. Kinakabahan nga ako sa ginagawa nito kay Gian dahil tinutulak niya si Gian sa likod na masmabilis pa sa kayang ilakad ni Gian. Kabado talaga ako at wala na akong masabi at ginawa ko na lang ay umalalay na lang.
Napansin din ng mga nasa unahan na mabagal na ang kilos namin, naghintay na sila at sabay-sabay na kami tumakbo. Tumabi na si Laya kay Gian at hinawakan na ang kamay ni Gian para naman makita na may suporta siya. Naisip ko na epektibo nga ang ginawa ni Laya dahil malakas nga ang suporta na nagagawa nito kay Gian. Dumating kami sa may parte na paitaas, sa likod ng Law. Kitang kita na hirap na hirap na si Gian.
Mabuti na lang at nakalagpas na kami at lagpas kalahati na ang natapos namin. Nakarating na kami sa academic oval at hirap pa rin si Gian. Todo na ang suporta ang binigay ng grupo namin para lang ituloy niya ang kanyang paglakad.
May oras na sobrang nahihirapan si Gian, kung kaya't naisipan ko na sumigaw ng GO GIAN!!! ROOOOAAAARRRR!!!! nakakawala rin kasi ng pagod ang pagsigaw.
Dumating sa punto na wala na talaga kaming magawa at parang nabored na kami sa ginagawa namin at bigla na lang may isang bibo kaming kasama at sinabi na maghawak hawak kami ng kamay. Kami naman wala ng magawa. Aba't bakit hindi natin subukan? Hawak kamay kami nagpatuloy. Hirap pala ng ganong pwesto dahil dikit dikit kayo tumatakbo at may mga panahong kailangan baguhin mo takbo mo dahil baka matapakan mo ang iyong katabi. Pero natuwa ako ng lubusan sa ginawa namin. Kailan ka ba naman makakatakbo sa acad oval ng hawak kamay para lang sa kadahilanan na trip niyo lang itong gawin.
Nang makaabot na kami sa may Faculty Center. Hinawakan ko na ang kamay ni Gian para itaas ito para umikot ang dugo niya at para maging suporta sa kanya. Bahala na kung isipin ng mga tao na bakla ako, basta para sa akin matapos lang namin ang takbo ng maayos at pumasok sa oras para sa batch namin.
Nang umabot kami sa Palma Hall steps, may nagsabi kung kaya daw ba ni Gian na tumakbo ng mabilis kahit sandali lang. Sagot naman ni Gian "O sige." At biglaan itong tumakbo ng sobrang bilis!!! Nagulat kaming lahat dahil hindi lang itong ordinaryong takbo at wala man lang siyang binigay na pahiwatig na tatakbo na pala siya ng ganon. Nagulat talaga ako dahil nakahawak ako sa kamay niya at bigla siyang tatakbo ng ganon Takbo ito na bigay todo para lang bumilis na para bang wala na siyang pakialam sa katawan niya.
Kailangan may humabol at hinabol ko siya, hindi siya dapat madapa at kung mangyari man iyon meron dapat aalalay sa kanya. Kaya takbo na talaga ako. Sinabihan din ako ng aming batch head na si Mia na pigilan ko daw si Gian dun banda sa may Palma Hall Annex dahil hanggang dun lang ang usapan ng mabilis naming takbo.
Tumigil naman si Gian sa napag-usapan. Nagpahinga ito at ng malapit na ulit ang iba namin kasamahan, tumakbo na ulit siya ng mabilis papunta sa katapusan ng aming takbo. Kinagulat ko ulit ito dahil bigla bigla itong tumatakbo. Hinabol ko ulit siya para umalalay at kamuntik na itong madapat sa isang parte ng takbo niya. Buti na lang nakayanan niyang itayo ang kanyang sarili. Lumabas pa na siya ang unang una nakatapos sa takbo namin at nahuli pa kami.
Ibang klase nga naman si Gian. Nakakatuwa. At ng makarating na ang lahat inalalayan siya ng mga tao at hindi niya na kaya tumayo at bumagsak siya sa grass. Kailangan itayo siya para umikot ang dugo niya. Mahirap na mamaya kung ano pa mangyari sa kanya. Nagalala talaga ang lahat.
Natapos ang takbo at oras na para sa post run namin. Oras na para sabihin namin ang mga saloobin namin sa aming pagtakbo. Lahat kami ay natuwa, dahil umabot kami at nakatapos kami sa oras na 44 minuto. Kamuntik na! pero umabot pa. YAHOOO!!! Pero sinabihan kami ng presidente ng Lakay na wag daw namin gagawin yung pagsigaw dahil may social impact ito. Sapul na sapul ako dun ah. Huwag rin namin gawin daw yung maghawak kamay sa pagtakbo dahil sasakyan ang kinakaharap namin at hindi langgam. Pero kahit na ba, masaya ako dun sa ginawa namin. Hehehehe!!!
Tapos na ang pagtakbo namin at bukas ay aakyat na kami sa Pico de Loro. Excited na ako, sana maging masaya ang lahat.
Sana wala magdefer sa amin kahit gaano pa kahina ang batch namin. Naging malapit na ako sa bawat kabatch ko, ayaw ko na makita na may mawawala sa amin at gusto ko kasama ko sila sa paghihirap namin at matapos namin ang lahat ng samasama. Ang drama! Hehehe!
GO BATCH EIGHTEEN!!!
Sa mga taong hindi nakakaalam, ako ay aplikante ng dalawang organisasyon dito sa Unibersidad ng Pilipinas. Isa sa mga organisasyon na ito ay ang GRIP UP, ito ay isang sports climbing org na nakabase sa Power UP, Tandang Sora. Gusto ko maging miyembro ng org na ito sa kadahilanan na may interes ako sa ganitong klaseng isports.
Sunod naman ay ang UP Lakay Kalikasan Mountaineers, mountaineering org ito at ano pa ba ang mga dapat namin gawin sa organisasyon na ito? Siyempre, umakyat ng bundok. Sumali ako sa org na ito dahil gusto kong maging isa sa kalikasan.
Maliban pa sa mga rason sa itaas kung bakit ako suma-sali sa dalawang organisasyon na ito, gusto ko maging malusog ang aking katawan. Ang GRIP UP ay nangangailangan ng malakas na pang-itaas na katawan dahil kinakailangan mabuhat mo ang iyong buong katawan gamit lamang ang iyong mga kamay. Ang UP Lakay Kalikasan Mountaineers naman ay meron mga batch runs na umaabot sa 12.5K. Ito ay para naman sa pangibabang parte ng aking katawan. Ipagsama ang dalawang organisasyon na ito buong katawan na ang aking napapalusog.
Nais kong ikwento ay ang aming unang batch run namin sa UP Lakay Kalikasan Mountaineers.
Naiplano namin ito noong ika-26 ng Enero taon 2006 sa oras na alas-otso ng gabi. Sa tingin ko nagrereklamo ang mga miyembro sa ganitong oras dahil nga naman gabi na at wala na masyadong tao sa unibersidad at isa pa madilim sa aming mga daraanan.
Nagtipon-tipon kami sa tambayan ng Lakay sa may Vinson's Hall at dito nagstretch na kami para sa paghahanda ng takbo. Hinihintay namin si Jayrald dahil mayroon siyang klase hanggang alas-otso ng gabi, pero nagsimula ang klase niya ng mga bandang alas-syete kaya't matagal namin itong hinintay. Sa tagal namin sa paghihintay sa kanya, nainip na kami at sinimulan na namin ang pagtakbo.
Bago ko simulan ang kwento, pagpapakilala muna sa iba't ibang aplikante ng Lakay.
Josiah (Ako ito) - 4th year computer engineering student. Sabi nila matangkad, makulit at malakas ang topak. Assistant batch head ng grupo.
Mia - 1st year psychology student. Buddy niya ay ang presidente ng Lakay na si Ate Michy. Parehas sila ng ugali ng buddy niya, sobrang kukulit ng mga ito. Isa rin nga pala siyang soccer player at sa araw ng aming batch run meron siyang pilay. Siya rin nga pala ang batch head ng grupo namin dahil siya ay isang freshman at may patutunguhan pa ang buhay, kami kasi wala na.
Cat sexy - 3rd year family life and child development student. Mukha itong seryosong babae, pero mag-iingat ka rito, biglaan ang banat nito.
Kat sexy - 4th year chemical engineering student. Kakaiba itong babae na ito dahil kung malakas na ang topak ko, masmalakas pa yung sa kanya. Mahilig itong magjogging at kahit tapos na yung jogging gusto niya pa rin magjog.
Lendl - 3rd year electronics and communication engineering student. Malakas din ang banat nito. Maganda ang tandem nila sa susunod na aplikante.
Jayrald - graduating electronics and communication engineering student. Makulit at madalas makita ko kasama ni Lendl dahil parehas sila ng organisasyon. Makulit rin ito.
Gian - 3rd year psychology student. Malaking tao, medyo tahimik pero game rin siya sa biruan.
Zyra - graduate student, isa siyang teacher sa Fatima at malakas din ang topak, kaya nga naman naaaninag ko siyang tinotorture mga studyante niya. Siya ang treasurer namin, marami kasi pera ito, nagtatrabaho na. Nabasa ko rin sa papel na pinantakip niya sa kutsilyo na dala niya noong aming cookout na magaling siyang teacher at masaya daw itong magturo.
Laya - hanggang ngayon hindi ko pa rin alam kung ano ang course niya pero ang alam ko ay 4th year student siya sa UST. First impression ko, mataray, pero sa totoo mataray nga talaga siya, pero kahit ganon pa rin siya masaya siya kasama malakas din topak nito.
Reij - Isang beses ko pa lang nakikita siya, kaya't hindi ko pa alam kung paano kumilos at kung ano man ang mga nagagawa niya. Hindi siya kasama sa batch run naming ito.
Pababa pa lang kami galing tambayan para pumunta sa kung saan ang simula ng aming pagtakbo ng dumaan kami sa isang malumot na daan at nadulas si Gian. Kinabahan ako dahil hindi pa kami nagsisimula at may maiinjure na agad. Buti na lang at nakatayo siya at maayos pa siya.
Pagdating sa simula ng takbo. Naghanda na kami at wag daw namin kalimutan na ang pinakahuli na tao makalagpas sa dulo ay yun ang batch time namin at kailangan matakbo namin ang ruta na 5.5 kilometer ang haba ng hanggang 45 minuto lamang. Kung meron lumpagpas sa ganitong oras hindi kami papasa sa takbong ito.
Nagsimula na ang takbo, noong simula binagalan lang namin para naman maisa-ayos namin ang aming katawan para sa mabilis na takbo. Sama sama kami tumatakbo, at ng medyo malayo layo na kami, meron na akong napansin na hindi pala kami lahat ay ganon kalakas tumakbo kung kaya't kailangan alalayan namin ang bawat isa.
Meron isang parte sa aming pagtakbo ay sobrang dilim na hindi ko na makita ang tinatapakan ko. Kasi naman bakit sa ganitong oras pa kami tumakbo. Hirap na hirap ako at ayaw ko mapated baka magkainjury pa ako at hindi ko matapos ang takbo. Ginamit ko na talaga ang limang pangramdam ko sa kadiliman na ito ngunit kulang pa rin. Kaya naman tumakbo na lang ako na may matataas na hakbang para naman sigurado hindi ako madadapa. Kung sa nakikita lang ng mga kapwa ko aplikante ang aking ginagawa mukha talaga akong may sira ang ulo, pero buti na lang madilim at hindi nila ako nakikita.
May napansin akong naglalakad pero kaya pa naman nila humabol. Pero ng tumingin pa ako sa masmalayo, meron pala kaming naiiwan na kapwa aplikante, si Gian ito. Hindi pala siya madalas na tumatakbo at sa pagkakatingin ko sa kanya nahihirapan siyang tumakbo.
Unang lumapit sa kanya ay si Lendl, at inalalayan siya pero bumalik din ito sa mga nauuna. Ako naman ang sumunod na tumabi sa kanya at napagdesisyunan ko na wag na siyang iwan dahil kung siya rin lang naman ang mahuhuli at yung pinakahuli na oras ang kukunin masmabuti na alalayan siya kaysa naman sa magpasikat pa at masabi na malakas akong tumakbo.
Kasama nga rin pala namin dito si Kuya Renato, siya ay ang dakilang driver ni Gian. Kinakabahan nga ako sa ginagawa nito kay Gian dahil tinutulak niya si Gian sa likod na masmabilis pa sa kayang ilakad ni Gian. Kabado talaga ako at wala na akong masabi at ginawa ko na lang ay umalalay na lang.
Napansin din ng mga nasa unahan na mabagal na ang kilos namin, naghintay na sila at sabay-sabay na kami tumakbo. Tumabi na si Laya kay Gian at hinawakan na ang kamay ni Gian para naman makita na may suporta siya. Naisip ko na epektibo nga ang ginawa ni Laya dahil malakas nga ang suporta na nagagawa nito kay Gian. Dumating kami sa may parte na paitaas, sa likod ng Law. Kitang kita na hirap na hirap na si Gian.
Mabuti na lang at nakalagpas na kami at lagpas kalahati na ang natapos namin. Nakarating na kami sa academic oval at hirap pa rin si Gian. Todo na ang suporta ang binigay ng grupo namin para lang ituloy niya ang kanyang paglakad.
May oras na sobrang nahihirapan si Gian, kung kaya't naisipan ko na sumigaw ng GO GIAN!!! ROOOOAAAARRRR!!!! nakakawala rin kasi ng pagod ang pagsigaw.
Dumating sa punto na wala na talaga kaming magawa at parang nabored na kami sa ginagawa namin at bigla na lang may isang bibo kaming kasama at sinabi na maghawak hawak kami ng kamay. Kami naman wala ng magawa. Aba't bakit hindi natin subukan? Hawak kamay kami nagpatuloy. Hirap pala ng ganong pwesto dahil dikit dikit kayo tumatakbo at may mga panahong kailangan baguhin mo takbo mo dahil baka matapakan mo ang iyong katabi. Pero natuwa ako ng lubusan sa ginawa namin. Kailan ka ba naman makakatakbo sa acad oval ng hawak kamay para lang sa kadahilanan na trip niyo lang itong gawin.
Nang makaabot na kami sa may Faculty Center. Hinawakan ko na ang kamay ni Gian para itaas ito para umikot ang dugo niya at para maging suporta sa kanya. Bahala na kung isipin ng mga tao na bakla ako, basta para sa akin matapos lang namin ang takbo ng maayos at pumasok sa oras para sa batch namin.
Nang umabot kami sa Palma Hall steps, may nagsabi kung kaya daw ba ni Gian na tumakbo ng mabilis kahit sandali lang. Sagot naman ni Gian "O sige." At biglaan itong tumakbo ng sobrang bilis!!! Nagulat kaming lahat dahil hindi lang itong ordinaryong takbo at wala man lang siyang binigay na pahiwatig na tatakbo na pala siya ng ganon. Nagulat talaga ako dahil nakahawak ako sa kamay niya at bigla siyang tatakbo ng ganon Takbo ito na bigay todo para lang bumilis na para bang wala na siyang pakialam sa katawan niya.
Kailangan may humabol at hinabol ko siya, hindi siya dapat madapa at kung mangyari man iyon meron dapat aalalay sa kanya. Kaya takbo na talaga ako. Sinabihan din ako ng aming batch head na si Mia na pigilan ko daw si Gian dun banda sa may Palma Hall Annex dahil hanggang dun lang ang usapan ng mabilis naming takbo.
Tumigil naman si Gian sa napag-usapan. Nagpahinga ito at ng malapit na ulit ang iba namin kasamahan, tumakbo na ulit siya ng mabilis papunta sa katapusan ng aming takbo. Kinagulat ko ulit ito dahil bigla bigla itong tumatakbo. Hinabol ko ulit siya para umalalay at kamuntik na itong madapat sa isang parte ng takbo niya. Buti na lang nakayanan niyang itayo ang kanyang sarili. Lumabas pa na siya ang unang una nakatapos sa takbo namin at nahuli pa kami.
Ibang klase nga naman si Gian. Nakakatuwa. At ng makarating na ang lahat inalalayan siya ng mga tao at hindi niya na kaya tumayo at bumagsak siya sa grass. Kailangan itayo siya para umikot ang dugo niya. Mahirap na mamaya kung ano pa mangyari sa kanya. Nagalala talaga ang lahat.
Natapos ang takbo at oras na para sa post run namin. Oras na para sabihin namin ang mga saloobin namin sa aming pagtakbo. Lahat kami ay natuwa, dahil umabot kami at nakatapos kami sa oras na 44 minuto. Kamuntik na! pero umabot pa. YAHOOO!!! Pero sinabihan kami ng presidente ng Lakay na wag daw namin gagawin yung pagsigaw dahil may social impact ito. Sapul na sapul ako dun ah. Huwag rin namin gawin daw yung maghawak kamay sa pagtakbo dahil sasakyan ang kinakaharap namin at hindi langgam. Pero kahit na ba, masaya ako dun sa ginawa namin. Hehehehe!!!
Tapos na ang pagtakbo namin at bukas ay aakyat na kami sa Pico de Loro. Excited na ako, sana maging masaya ang lahat.
Sana wala magdefer sa amin kahit gaano pa kahina ang batch namin. Naging malapit na ako sa bawat kabatch ko, ayaw ko na makita na may mawawala sa amin at gusto ko kasama ko sila sa paghihirap namin at matapos namin ang lahat ng samasama. Ang drama! Hehehe!
GO BATCH EIGHTEEN!!!
posted by Josiah at 9:45 AM
3 Comments:
kaines! applicant ka rin ng lakay. friend ko sina lj, van at cesar :)
sapat kasabay ko pa sila nag-apply eh. argh. hehe. next sem.
HUWAT!!! ikaw rin chanda applicant ka ng lakay dati?!?!?!? Sayang, sana kasama ka namin.
Magkaklase rin kami ni lj nung elementary. hehe! small world. sana may application next sem para kay chanda.. heheheh!!
Kamusta na ang mga Lakay? Batch 7 ako..Kilala ko yung president na tinutukoy mo sa blog..kilala din nya ako kasi utol sya ng batchmate ko na si Marlon.
Post a Comment
<< Home